به گزارش همشهری آنلاین دربی ۱۰۴ با برد ۱-۰ پرسپولیس برابر استقلال به پایان رسید، ماهیت این دربی شباهت زیادی به دربی روز ۲۷ مهر ماه سال ۷۵ داشت که پرسپولیس از استقلال بهتر بود و در دقایق پایانی، ادموند بزیک گل زد و پرسپولیس برنده شد.
کاپیتان پرسپولیس در آن بازی مجتبی محرمی بود، پیشکسوت محبوبی که امروز از برد تیم پرسپولیس بسیار خوشحال است و با حرف هایش نشان می‌دهد برایش ۲ چیز مهم تر از باقی چیزهاست؛ یکی عشق به پرسپولیس و دومی حرمتی که برای رفقایش و احترام ها دارد.
با مجتبی محرمی گپ و گفتی درباره دربی زدیم که در ادامه آن را می‌خوانید؛
دربی ۱۰۴ چطور بود؟
پرسپولیس خیلی خوب بازی کرد، واقعا منطقی و حرفه ای، حرکات تیم منطقی بود، تاکتیک و نظم بازی فوق العاده بود و در نهایت هم حق به حقدار رسید و پرسپولیس برنده شد.
پس نظرت به عنوان یک پرسپولیسی قدیمی جلب شد؟
بله من از تیمم راضی هستم و فکر می کنم ادامه این روند با قهرمانی پرسپولیس همراه شود.
گاریدو را به عنوان سرمربی پرسپولیس دوست داری؟ در مقایسه با مربیان قبلی تیم می‌گویم.
بله چرا که نه، من هر کس مربی پرسپولیس باشد را دوست دارم اما این مربی در زمان کوتاه با آن همه تغییراتی که در تیم داشتیم توانست رفته رفته تیم را جمع کند و بازی به بازی بهترشدیم، گاریدو واقعا مربی خوبی است، اوسمار هم بازی اول را باخت و بعد شروع کرد به بردن.
بهترین بازیکن زمین که بود؟
برای استقلالی ها حسین حسینی خوب بود که اگر نبود استقلال بیشتر گل می خورد اما در پرسپولیس فرشاد فرجی با توجه به این که در پست غیر تخصصی خودش بازی می کرد عالی بود و بهترین بازیکن زمین شد.
به جز فرشاد فرجی؟
من وحید امیری را خیلی دوست دارم، نه تنها از نظر فنی بلکه از نظر اخلاقی عالی و بی نظیر است.
جایی نوشته بودند وحید رکورددار بازی در پست های مختلف است اما اشتباه بوده است و شما در همه پست های زمین بازی کردید. نظرتان چیست؟
من وحید امیری را دوست دارم و الان که پرسپولیس برده وقت این حرف ها نیست اما بله من در همه پست های زمین بازی کرده ام، اگر هر ادعایی واقعیت داشته باشد باید نوشته شود، مثلا امید عالیشاه از من بیشتر در پرسپولیس سابقه دارد، این که نباید من را ناراحت کند، من اعتقاد دارم واقعیت باید گفته شود، در برنامه میثاقی حرف از بازیکنانی بود که در ۲ تیم بازی کرده اند و اسم جواد الله وردی و داریوش مصطفوی را نگفتند و من پیام دادم و گفتم و در بخش بعدی اصلاح کردند، بله واقعیت باید اصلاح شود.
در مراسم جشن پرسپولیس نبودی و خیلی ها می پرسیدند چرا مجتبی نیست.
واقعا کسی به من نگفته بود و من خبری از مراسم نداشتم.
در مراسم ختم مادر کریم باقری خیلی ها سراغت آمدند و نشان دادند شما فراموش شدنی نیستید.
بله اما یک چیزی من را ناراحت می کند، همه هنوز درباره دعوای من و قلعه نویی حرف می زنند حتی در مراسم، آقای عابدینی آمد و گفت مجتبی، امیر، بیایید روی هم را ببوسید. در حالی که دعوای من و امیر همان ماه اول تمام شده بود. جنگ آمریکا و ویتنام تمام شد اما هنوز از دعوای من می گویند. جنگ ایران و عراق هم تمام شد اما همه از کار من و عابدزاده می گویند. بابا تمام شد و رفت همه چیز، از امروز بگویید، از خوبی ها بگویید، من امروز ۶۰ سال دارم و باید واقعیت ها و خوبی ها را بگویم، باید بگویم امیر قلعه نویی این روزها برای من مثل یک دوست و برادر است و بیشتر از همه به من محبت دارد. اصلا من و امیر با هم به ختم مادر کریم رفته بودیم اما کمتر این مساله دیده می شود و ذهن خیلی ها دنبال این است که یک بار ۳۰ سال قبل من و او دعوا کردیم. انگار آن دعوا مهم تر از همه خوبی ها و دوستی ها بوده است. باید از امیر که قلب و همه امکاناتش را برای تیم ملی گذاشته حمایت کنیم و دست در دست هم به موفقیت تیم ملی یاری دهیم.
منبع: طرفداری
نظر شما